Ik had mij voorgenomen meer te gaan lezen nu ik vaker met de trein naar mijn werk reis. En dan niet op mijn telefoon – scrollend van het ene nieuwsitem naar het andere – maar gewoon in een boek. Daar zat ik dan, omringd door smartphones, met op de heenweg Zomeravond, samengesteld door Anna Drijver, en op de terugweg De Kim-dynastie. Geschiedenis van Noord-Korea van Casper van der Veen. Het is nog een hele kunst om je aandacht bij het boek te houden. Tijdens mijn eerste treinreis zaten naast mij drie meisjes die babbelend en lachend de papiertjes van hun Fruitella-snoepjes gedachteloos op de grond wierpen in plaats van in de afvalbak, en ik zei er niets van. Op de terugweg zat een jongen met zijn legerkistjes op de bank, harde muziek schetterde uit zijn oordopjes, en ik zei er niets van. Voortaan zou ik uitsluitend in de stiltecoupé reizen, toevluchtsoord voor meer lezende reizigers. 

Avondspits. Volle coupé. Een bellende man. Zijn harde stem geeft instructies. Naast mij zucht een vrouw passief-agressief boven haar Murakami. Verder zwijgt iedereen. Niemand kijkt op wanneer ik naar voren buig en hem op fluistertoon wijs op de sticker op het raam, stilte/silence.  Zonder zijn gesprek te onderbreken, staat hij in één beweging op, stapt naar het balkon, het halletje waar reizigers in- en uitstappen, en blijft gedurende de rit tussen Hilversum en Duivendrecht door het raam de coupé inkijken met iets wilds in zijn ogen. Toen ik thuis over dit voorval vertelde, adviseerde R. me om me voortaan op mijn boek te blijven concentreren.

Lees verder op Literair Nederland.