Blinde vlek ~ een column over Minke Douwesz

Geplaatst op november 28, 2021 door ericderooij

Hoe zou het zijn met? Je opent de zoekmachine en tikt een naam in. Een van de eerste hits is een In memoriam en je schrikt je wild. Is ze dood? Al tien jaar? En al die tijd heb ik het niet geweten? Ik heb het over Minke Douwesz. En meteen voor de goede orde: ze is niet dood. Bron is een nummer van Tirade dat via de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren (DBNL) beschikbaar is. Een themanummer, blijkt, met meerdere ‘fake’ in memoriams. Grappig natuurlijk, behalve als je niet meteen de context hebt meegekregen. Ik voelde me minder een stommeling toen bleek dat ik niet de eerste en de enige was die erin was getrapt. Scroll verder en je komt bij een artikel van Jann Ruyters uit Trouw. Was er ook met boter en suiker ingetuimeld! Minke Douwesz verongelukt, maar ook Detlev van Heest, u weet wel van dat prachtige boek over Japan, geschept door een auto – dood. Niet dus! 

Lees de volledige column op Literair Nederland.

Geplaatst in Literair Nederland | Tags: , , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Blinde vlek ~ een column over Minke Douwesz

Hospice ~ over Vasalis 

Geplaatst op november 13, 2021 door ericderooij

November is voor de doden. De ochtendmist trekt langzaam op als we de stad uitrijden naar een  hospice in de polder. Je kunt daar sterven met uitzicht op nieuwbouwwijken. Een man verwelkomt ons met zijn elleboog. ‘Voor de herdenking?’ Er is koffie, een roomsoesje. In de huiskamer klinken de stemmen van zo’n twintig mensen. Daar zijn alle voorzorgsmaatregelen verdwenen. Mondkapjes hangen aan polsen, geen anderhalve meter. Tussen de mensen herken ik een gezicht van vroeger, een gepensioneerd diëtist. In de afgelopen maanden zijn hier zeventien mensen gestorven. Ook de vriendin van mijn vriendin. Een hospice draait veelal op vrijwilligers en goede wil. Daardoor was ik getuige van de lastige balans tussen afstand en nabijheid. Een vrouw met een door zonnebank en drank getekend gezicht, heet iedereen welkom. Al improviserend vecht ze vanaf het begin tegen haar tranen. Bij het noemen van de overledenen klinken toevoegingen als ‘dat was ook een lieverd’ en ‘och, we zullen haar nooit vergeten’.

Lees verder op Literair Nederland.

Geplaatst in Literair Nederland | Tags: | Reacties uitgeschakeld voor Hospice ~ over Vasalis 

Huwelijkstrouw, drank en verborgen driften ~ recensie van de verhalen van John Cheever

Geplaatst op november 10, 2021 door ericderooij

Julian Barnes weet in de inleiding van Visioen van de wereld meteen de nieuwsgierigheid van de nietsvermoedende lezer te prikkelen. Er zijn twee versies van Cheever, stelt hij. De eerste versie is die van de ideale schrijver, gelukkig getrouwd, monogaam, vader van drie kinderen. Dat is de versie die de hedendaagse lezer niet meteen op het puntje van zijn stoel brengt. Daarvoor is de tweede versie nodig: Cheever is de zoon van een dominante moeder, een alcoholische vader, eenzaam, getormenteerd, naast zijn echtgenote ook verlangend naar seks buiten het huwelijk, met vrouwen én mannen. Wie nu geïnteresseerd is geraakt in zijn leven, biedt Verscheurde stilte, het prachtige dagboek dat alweer bijna dertig jaar geleden verscheen in Privé-domein, de beste ingang.

Lees verder op Literair Nederland.

Geplaatst in Literair Nederland | Tags: , , , | Reacties uitgeschakeld voor Huwelijkstrouw, drank en verborgen driften ~ recensie van de verhalen van John Cheever

Over het Spoor (2) ~ een column over Édouard Louis en Didier Eribon

Geplaatst op oktober 31, 2021 door ericderooij

Schrijver Édouard Louis riep in Buitenhof op tot revolutie. Wat een ronkend woord, zegt een oude stem in mijn hoofd. Vanzelf word ik van Louis’ oproep tot een politieke omwenteling geleid naar de verre stemmen van dode familieleden. Allemaal sociaaldemocraten, PvdA-stemmers. Vroeger. Door jaren van neoliberalisme en groeiende welvaart verdween het vraagstuk machtsongelijkheid en klassenstrijd als een jeugdvriend uit mijn dagelijks leven.

Lees verder op Literair Nederland.

Geplaatst in Literair Nederland | Tags: , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Over het Spoor (2) ~ een column over Édouard Louis en Didier Eribon

Over het spoor (1) ~ een column over Édouard Louis en Jan Brands

Geplaatst op oktober 17, 2021 door ericderooij

Ik kijk graag naar Édouard Louis. Groene ogen, blonde slag in zijn haar, gladde huid. Jonge Franse schrijver, internationaal gevierd. Maar nog liever luister ik naar hem: scherp, compromisloos, begeesterd, soms met ingehouden woede. Zondag 26 september was hij te gast in Buitenhof. Journalist Maaike Schoon geeft Louis de ruimte om zijn thema’s over dominante klasse en onderklasse over het voetlicht te brengen. Hij spreekt over de vervolging en vernedering van de onderklasse. Zijn mond beweegt op het vuur van zijn blik als hij politici hekelt: zij nemen veelal besluiten die niet hun eigen bestaan raken. Voor mensen uit de arbeidersklasse is politiek juist een kwestie van leven en dood. Een korting op een toeslag of uitkering en de ellende wandelt het huishouden binnen. Louis zei het duidelijk in Buitenhof: politiek gaat over armoede, uitbuiting, geweld, onderdrukking. 

Lees verder op Literair Nederland.

Geplaatst in Literair Nederland | Tags: , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Over het spoor (1) ~ een column over Édouard Louis en Jan Brands

Bang – een column over Daan Heerma van Voss, Gerard van Emmerik

Geplaatst op oktober 3, 2021 door ericderooij

Soms, deze week ook weer, droom ik van mijn moeder en denk dan: wat ziet ze er voor haar doen nog goed uit, ze lijkt verre van stervende. Ze zit rechtop in een stoel, haar hoofd en profil. Onder haar ogen donkere kringen, op haar wangen zwarte vegen, tekenen van ontbinding en toch peil ik, optimistisch, nog een lang leven. 

Soms kan ik de aanleiding tot zo’n droom raden. De toevallige blik op een oude foto op een telefoon. Zoals van een etentje in een Goois restaurant. Mijn moeder aan tafel met damasten servetten, ze kijkt langs de lens naar iets achter mij. Met terugwerkende kracht schrik ik van haar gezicht. De vele lijnen, niet van ouderdom maar van pijn. Haar glansloze haren, het grijs in haar ogen. Hoe kon ik al die tijd de dood zo ontkennen, terwijl hij zich schaamteloos manifesteerde in haar blik en gestalte, terwijl ik door mijn werk in het verpleeghuis toch een zintuig heb ontwikkeld voor zijn intrede. Een andere aanleiding was De bange mens van Daan Heerma van Voss dat ik de afgelopen week las.

Lees verder op Literair Nederland

Geplaatst in Literair Nederland | Tags: , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Bang – een column over Daan Heerma van Voss, Gerard van Emmerik

Jurre ~ een column

Geplaatst op september 19, 2021 door ericderooij

Op het strand van Vlieland zag ik dat een onbekend nummer een bericht had achtergelaten op mijn voicemail. Of ik zo spoedig mogelijk terug kon bellen, ze hadden misschien een leuke hond. Ik twijfelde. De vakantie was net een dag oud en het dagelijks leven drong zich alweer op. Van mijn partner, die naast me in het zand lag met een lavendelkussentje op zijn ogen, viel geen besluitvaardigheid te verwachten. Een hond. Het klonk urgent.

Lees hier verder op Literair Nederland.

Geplaatst in Literair Nederland | Tags: , , , | Reacties uitgeschakeld voor Jurre ~ een column

Lof voor De wensvader

Geplaatst op september 13, 2021 door ericderooij

Zo! Tweede recensie van mijn roman De wensvader in een halve week tijd. Nu op het literaire weblog Tzum. Recensent is Arjen van Meijgaard. Erg blij mee!

Drie kleine citaten uit het fijne stuk van Van Meijgaard:

“Eric de Rooij lukt het om de grote levensvragen op een luchtige manier over het voetlicht te brengen.”

“En passant worden Nederlandse dichters en schrijvers geciteerd. Fijn. Dat mag wel vaker. (…) De literatuur is onderdeel van het leven, dus als je schrijft over het leven, waarom zou je dan niet verwijzen en citeren?”

“De wensvader laat zien dat het leven soms ‘een gedoetje’ is, om René Gude te citeren. Maar Eric de Rooij heeft dit ‘gedoetje’ in een zeer prettig leesbaar en humoristische verhaal gegoten.”

Lees hier de gehele recensie.

Geplaatst in De wensvader | Tags: , , | Reacties uitgeschakeld voor Lof voor De wensvader

Recensie De wensvader in TGV

Geplaatst op september 12, 2021 door ericderooij

In Tijdschrift Geestelijke Verzorging (nr 103) verscheen van Brecht Molenaar een mooie recensie van mijn debuutroman De wensvader. Molenaar noemt het een realistisch boek.

Enkele citaten:

Realisme lijkt me het kernwoord voor dit alles. (…) Ook het tragische beeld van het menselijk bestaan is in mijn ogen realistisch. We weten het immers. Om met Lucebert te spreken: alles van waarde is weerloos. We kunnen verlangen, dromen, wensen en hopen wat we maar willen, maar hebben nauwelijks in de hand wat daar daadwerkelijk van terechtkomt. (…) Het resultaat is een soort tragikomedie, echter zonder gelukkige afloop en met een tragische boventoon, ondanks de soms hilarische taferelen. (…) De wensvader is een boek dat je gelezen moet hebben, zeker wanneer je met en voor mensen wilt werken (…).

Geplaatst in De wensvader | Tags: , , , | Reacties uitgeschakeld voor Recensie De wensvader in TGV

Hazegras ~ een column over Oostende

Geplaatst op september 5, 2021 door ericderooij

Met vertraging viel Aan dezelfde zee. Oostende in de Nederlandse literatuur in de bus. Tweedehands. Op het titelblad een gestempelde naam. Als ik door het boek blader zie ik dat de vorige eigenaar bij sommige auteurs in potlood streepjes uitroeptekens en een enkele keer ‘niet waar’ in de kantlijn heeft geschreven, met een onvast oude-mannenhandschrift. Vooral de bijdrage van Marnix Gijsen (1899 – 1984) is nauwgezet gelezen. Over een jongensvriendschap in de wijk het Hazegras. Een jeugdherinnering. Er staan kruisjes bij ‘hij was een nudist in de dop’ en ‘onze enige troost was dat we naakt in mekaars armen konden liggen en zo inslapen’, en ‘Daarna kropen we weer in bed en Theo zei dat ik een huid had zo zacht als die van een meisje’. 

Zo val je als tweede lezer in het intieme gesprek dat je voorganger met het boek voerde. Lees de volledige column op Literair Nederland.

Tom Sintobin en Koen Rymenants. Aan dezelfde zee. Oostende in de Nederlandse literatuur.

Geplaatst in Literair Nederland | Tags: , , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Hazegras ~ een column over Oostende