In de rubriek Zomerboeken van Literair Nederland heb ik een bijdrage geschreven over Taiwan. Op Facebook van Literair Nederland staat: “In het vliegtuig keek de stewardess Eric de Rooij verbaasd aan toen hij zei voor zijn plezier naar Formosa te gaan. Hij nam mee en raadt thuisblijvers ‘Forbidden Nation’ van Jonathan Manthorpe; ‘Jongens van glas’ van P. Hsien-Yung; ‘Angelwings’ en ‘Where Is Spring?’ van Yang-Huan aan.”
Klik hier om op de website meer te lezen.
Vandaag verscheen mijn recensie van Blokken, de beeldroman van Viktor Hachmang naar de roman van Bordewijk op de website van Literair Nederland.
Uitgeverij Liverse heeft voor dit najaar mijn nieuwe poëziebundel aangekondigd: Hongerklop. De bundel verschijnt als deel vijftig in de fameuze Bordeauxreeks. Wordt vervolgd!
In het nieuwste Tijdschrift Geestelijke Verzorging (juni 2018, nummer 90) verscheen mijn gedicht Waarom ben ik hier?
WAAROM BEN IK HIER?
U ging naar Londen voor de leer
over het goede in het leven
en hoe belangrijk voor de mensen
zachte zegeningen en gebed zijn.
Want zo heeft u geleefd: het Adon
Olam op uw lippen, ging Hij
met u, een talisman op uw
pad, ging u van Casablanca,
Kopenhagen en New York, naar
Amsterdam – God is met mij,
ik ben niet bang.
Maar waarom dan deze gesloten ruimte?
Waarom ben ik – zonder begin, zonder einde
onschuldig hier? En is er een manier
te ontsnappen? Of doe ik boete
voor de daden van een voorouder –
zonder dat ik weet wie hij was.
Op Literair Nederland is mijn recensie verschenen van Sam Shepards Bespieder van de Eerste persoon.
Eén van de leukste websites die ik regelmatig bezoek is Literair Nederland.
Deze week heb ik me bij de redactie aangemeld als recensent. Vooral schroom weerhield me ervan dit eerder te doen. Met open armen ben ik ontvangen en krijg deze week mijn eerste boek toegestuurd om te recenseren. Er is direct een profiel op de website aangemaakt.
Vergeetboek
Zojuist ruim ik mevrouw Stevelings doodsbericht
van de condoleancetafel
want het volgende wacht al om neergelegd te worden.
Haar envelop is leeg. Er was niemand
die haar een afscheidsgroet schreef
en er was niemand die een afscheidsgroet
in ontvangst had kunnen nemen, behalve
haar zaakwaarnemer.
Ik berg haar envelop bij de anderen
die vergeten zijn, de ongebondenen
opgestapeld in een map, en herinner
me een zin die zij als een mantra
herhaalde: Het was een stille herfstdag
toen God alles harteloos anders liet
verlopen. Haar stem, haar geur,
haar geschiedenis verdwijnen,
alleen haar woorden blijven
aanklagen, tot ook ik ze vergeet,
ook dit gedicht wegraakt.
