Waarom ben ik hier? Een nieuw gedicht in Tijdschrift Geestelijke Verzorging

Geplaatst op juni 16, 2018 door

In het nieuwste Tijdschrift Geestelijke Verzorging (juni 2018, nummer 90) verscheen mijn gedicht Waarom ben ik hier?

 

 

 

 

 

 

 

WAAROM BEN IK HIER?

U ging naar Londen voor de leer
over het goede in het leven
en hoe belangrijk voor de mensen
zachte zegeningen en gebed zijn.

Want zo heeft u geleefd: het Adon
Olam op uw lippen, ging Hij
met u, een talisman op uw
pad,  ging u van Casablanca,
Kopenhagen en New York, naar
Amsterdam – God is met mij,
ik ben niet bang.

Maar waarom dan deze gesloten ruimte?
Waarom ben ik – zonder begin, zonder einde
onschuldig hier? En is er een  manier
te ontsnappen? Of doe ik boete
voor de daden van een voorouder –
zonder dat ik weet wie hij was.

Advertenties
Geplaatst in TGV | Tags: , , , ,

Bespreking Sam Shepard op website Literair Nederland

Geplaatst op juni 11, 2018 door

Op Literair Nederland is mijn  recensie verschenen van Sam Shepards Bespieder van de Eerste persoon.

Geplaatst in Literair Nederland, Uncategorized | Tags: , , , ,

Recenseren voor Literair Nederland

Geplaatst op mei 2, 2018 door

Eén van de leukste websites die ik regelmatig bezoek is Literair Nederland.
Deze week heb ik me bij de redactie aangemeld als recensent. Vooral schroom weerhield me ervan dit eerder te doen. Met open armen ben ik ontvangen en krijg deze week mijn eerste boek toegestuurd om te recenseren. Er is direct een profiel op de website aangemaakt.

Geplaatst in Literair Nederland | Tags: ,

Vergeetboek, een nieuw gedicht in Tijdschrift Geestelijke Verzorging

Geplaatst op maart 21, 2018 door

Vergeetboek

Zojuist ruim ik mevrouw Stevelings doodsbericht
van de condoleancetafel
want het volgende wacht al om neergelegd te worden.

Haar envelop is leeg. Er was niemand
die haar een afscheidsgroet schreef
en er was niemand die een afscheidsgroet
in ontvangst had kunnen nemen, behalve
haar zaakwaarnemer.

Ik berg haar envelop bij de anderen
die vergeten zijn, de ongebondenen
opgestapeld in een map, en herinner
me een zin die zij als een mantra
herhaalde: Het was een stille herfstdag

toen God alles harteloos anders liet
verlopen.  Haar stem, haar geur,
haar geschiedenis verdwijnen,
alleen haar woorden blijven
aanklagen, tot ook ik ze vergeet,
ook dit gedicht wegraakt.

Geplaatst in Poëzie | Tags: , , ,

Recensie: Katie Roiphe – Het uur van het violet. Grote schrijvers in hun laatste dagen

Geplaatst op december 15, 2017 door

Deze week verscheen het nieuwste nummer van Tijdschrift Geestelijke Verzorging (TGV) met daarin opgenomen mijn recensie van Katie Roiphes boek Het uur van het violet, dat begin dit jaar in vertaling verscheen bij Hollands Diep. De recensie lees je hier.

Geplaatst in TGV | Tags: , , ,

Nieuw gedicht in Ballustrada

Geplaatst op november 17, 2017 door

Afgelopen zondag presenteerde uitgeverij Liverse in Dordrecht zes nieuwe poëziebundels van  onder meer André van der Veeke, Kees Klok en  L.F. Rosen, én een nieuwe aflevering van het literair tijdschrift Ballustrada. Daarin mijn gedicht De Schelde bij Perkpolder (speciaal geschreven voor de rubriek Laaglandse poëzie).

 

DE SCHELDE BIJ PERKPOLDER

Ik heb de veerpont op de Schelde gekend
met achter glas slappe kroketten en saucijzen
en een oom die jou glimlachend nooit korting
gaf op koffie en gevulde koeken.

Er is een zomerse foto, mijn eerste keer aan de reling
van de Prinses Juliana. Jij zag de grote stern, ik alleen
meeuwen. De geur van wegtrekkende
regen en ondoorgrondelijk diep onder onze voeten.

Waar de weg eindigt in water, bij Perkpolder
stond je vader. Autosleutels In zijn hand, zijn hoofd
verlegen afgewend. De veerpont verdween
naar Messina en ook hij wacht niet meer.

Geplaatst in Poëzie | Tags: , , , , ,

Wie blijft – een nieuw gedicht in Tijdschrift Geestelijke Verzorging

Geplaatst op september 15, 2017 door

In het septembernummer van Tijdschrift Geestelijke Verzorging (TGV, nummer 87) is van mij een nieuw gedicht gepubliceerd. De pagina is zeer fraai vormgegeven.

Gedicht_wieblijft)

WIE BLIJFT

Vanmiddag aan uw bed keerde
de enige jongeman terug van wie u hebt gehouden,
zeventig jaar geleden, een droge augustusmaand in
Duinkerken. Vlasvelden en blauwe duinen.

Na de oorlog schreef hij u uit Langue d’Oc
wenkende woorden in paarse inkt, een brief van zomers
lavendel, vergezeld van een kiekje – kalend voorhoofd,
potloodsnor. Kunnen we het leven niet samen?

Alleen uw vader,  taai van jaren sparen,
werken en handen vouwen, sprak
achteloos met zijn stem van oude aarde:  ‘Ge weet wat
moeder zich aandoet als ge gaat?’

U schreef terug: Voor mij bent u nog steeds te jong.
Geen brief volgde meer. Maar niet alles vervliegt.
Aan uw bed, in deze laatste jaren, keert
de enige  jongeman terug van wie u hebt gehouden.

Geplaatst in Poëzie, Uncategorized | Tags: , , , , ,