Wie wil er niet in een blue zone leven, een plek waar de mensen gezond en gelukkig oud worden? Je vindt een blue zone op Sardinië, Ikaria, of iets verder weg, Okinawa. Allemaal eilanden. Eilanden hebben, althans voor mij opgegroeid met The Blue Lagoon en Sun of Jamaica, een streepje voor op andere plekken door de paradijselijke bijklank van zonneschijn en dolce far niente.

Misschien is het u nog niet opgevallen, maar ook in Nederland is een Blue Zone-beweging op gang gekomen, niet om en masse te vertrekken naar de bovengenoemde eilanden, maar om een gezonde leefomgeving in Nederland te creëren. Daar hoort ook een festival bij, zoals laatst in Zwolle. Een vol programma met keynotes, inspiratiesessies en gezonde hapjes. Ik had mijn zinnen gezet op een workshop van Joke Hermsen: Waar zijn we thuis?

Wie haar boek Onder een andere hemel had gelezen, vond vooral herkenning in haar betoog. Dat was niet erg, Hermsen weet met haar zoekende manier van vertellen te boeien. We zijn paradoxale wezens, zei ze. We zijn huismussen en zwervers. We verlangen naar thuis en naar elders. Heimwee en vertepijn.

Er zijn jaren geweest dat het mijn ultieme droom was om ergens schipbreuk te lijden en op een onbewoond eiland aan te spoelen, samen met de blonde Christopher Atkins uit The Blue Lagoon.
Of een lookalike.

Lees de volledige column op Tzum.