Ik heb geen tikkie ~ over Felix Krull en Thomas Mann

Op zaterdagavond word ik gebeld. We zijn niet meer dan vage kennissen, daarom ben ik verrast zijn stem te horen. Vorig jaar mei zagen we elkaar voor het laatst. Hij droeg toen een rood giletje op een English Hatter. Tijdens de corona-epidemie stuurde hij mij geregeld een podcast van zijn huisarts in ruste. Over de voor- en nadelen van groepsimmuniteit.  Soms was zijn toon wat in mineur, voorspelde hij dat we allemaal naar de ratsmodee gingen. Dan verstuurde hij als Whatsapp bericht een walsje op zijn mondharmonica. Ik antwoordde altijd vriendelijk; soms met een kleine steunbetuiging.
Hij bekeek de zaken graag van twee kanten. De mensen in het verpleeghuis hadden het niet makkelijk, maar hij zelf, als kleine ondernemer, leed ook. ‘Ik stap telkens te laat in’, vertelde hij. Dat begon al toen hij met de Britannica encyclopedieën langs de deuren ging en de mensen niet meer op papier maar gratis en digitaal hun informatie vonden. ‘Ik ben als de stad Utrecht. Die bouwde ook een pesthuis toen de pest was uitgewoed.’

‘Sorry dat ik je bel,’ zegt hij als ik hem vriendelijk en verbaasd heb begroet, ‘Maar ik zit in moeilijkheden.’ Lees verder op Literair Nederland.

Geplaatst in Literair Nederland | Tags: , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Ik heb geen tikkie ~ over Felix Krull en Thomas Mann

Even de doden bijpraten ~ over Andrew Holleran

Het is niet ongewoon om met de doden te praten zoals Lark doet in Andrew Hollerans roman The beauty of men (1996). Lark rijdt over Eighth Avenue en denkt aan de doden in zijn leven: ‘It’s a curious thing about the dead that we keep talking to people even after they die. In fact, that may be when we really start talking to them: when they’re no longer able to talk.’
De vrienden waarmee Lark in gesprek is, zijn gestorven aan aids. Lark is dan ook een man diep in zijn midlife-crisis, die deze jarentachtigplaag heeft overleefd, misschien met meer geluk dan wijsheid, wie zal het zeggen. Lark zelf zwijgt erover. Het zijn veelal de dingen van alledag die passeren, of het zijn herinneringen aan gedeelde gebeurtenissen. 

Lark herkauwt zijn leven en de doden helpen hem daarbij. Het hoort misschien wel bij het ouder worden. Het hoort ook bij rouw. Lees verder op Literair Nederland.

Geplaatst in Literair Nederland | Tags: , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Even de doden bijpraten ~ over Andrew Holleran

Back in the USSR ~ over Neubach van Erik Voermans

Wat Neubach, de debuutroman van Erik Voermans (1958), vooral duidelijk maakt: de klassieke muziek van Nederlandse makelij is van teleurstellende kwaliteit. En hoe dat komt, vertelt hoofdpersoon Vladimir Neubach ons ook: ‘“Soms maakten ze goed klinkende muziek, maar wat was de betekenis? Het leek maar hoogst zelden een zaak van leven of dood.”’ Als tegen het einde van de roman in het Concertgebouw een concert genaamd ‘Spiegel van deze tijd’ wordt gehouden, ontvangt Neubach voor zijn werk een daverend applaus in tegenstelling tot zijn Nederlandse collega’s Govert de Lange, Van Engelen en Brugman. Al worden de Nederlandse collega’s afgeserveerd, het betekent niet dat Neubach een rustig en gelukkig leven leidt. Integendeel. ‘Het was al tijden stil in zijn hoofd.’ Zo opent de roman, het motief dat naar zijn uiteindelijke ondergang zal leiden. Klik hier voor de gehele recensie.

Geplaatst in Literair Nederland | Tags: , , | Reacties uitgeschakeld voor Back in the USSR ~ over Neubach van Erik Voermans

Heb l(i)ef ~ mijn 50e column voor Literair Nederland, over Stephan Sanders, Gerard Reve en een glossy

‘Jij hoeft niet te betalen, jij bent een VIP,’ zei gastvrouw Antoinette. ‘Drankjes en hapjes zijn van het huis.’ Ik stapte doorregend en zoals gewoonlijk veel te vroeg de Oranjekerk in de Amsterdamse Pijp binnen. Er was nog bijna niemand. Een man sneed het kerstbrood aan. Ik had vriend H. uit Taiwan meegebracht. Aan het einde van de middag zou het eerste nummer van Q glossy Zuid gepresenteerd worden, een bundeling van interviews rondom het thema Heb l(i)ef. Jezelf zijn in Zuid. Een huzarenstukje van journalist Paul Hofman die alle interviews voor zijn rekening had genomen.
Ondanks het slechte weer was de kerk op het laatste moment ruim gevuld. Op het podium stonden interviewer Hofman en, met een doek om zijn schedel geslagen, Stephan Sanders; achter hen een regenboogvlag. H. en ik gingen wat achterin zitten. Het was, moet ik bekennen, een lange middag voor hem, de woordjes Nederlands die hij met de app DuoLingo had geleerd, waren onvoldoende om alles goed te kunnen volgen. Zangeres Tessa Belinfante zong Pride van U2, maar ook dit hoogtepunt uit de westerse jarentachtigmuziek was hem onbekend. Halverwege viel hij tegen mijn schouder in slaap. Lees verder op Literair Nederland

Klik hier alle interviews in de Q-glossy Zuid.

En hier voor de pdf met alle interviews.

Geplaatst in Literair Nederland | Tags: , , , , , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Heb l(i)ef ~ mijn 50e column voor Literair Nederland, over Stephan Sanders, Gerard Reve en een glossy

Aankondiging nieuw boek: Hij/hem. Een ABC van regenboogboeken

Dat ene boek dat je leven veranderde, bij toeval gevonden in de bibliotheek of in een boekhandel.

Of misschien was je er echt naar op zoek?

Naar dat ene boek waardoor je meer van jezelf ontdekte, dat je hielp om uit de kast te komen, dat onder woorden bracht wat in je leeft. Dat je hielp om het leven te omarmen. Wat internet nu biedt, bood vroeger uitsluitend de literatuur: een venster op de wereld en op jezelf.

Hij/hem Een ABC van Regenboogboeken is niet zomaar een alfabet aan gayclassics. Het is een staalkaart aan persoonlijke verhalen over boeken die een leven hebben bepaald of veranderd. Sommige boeken zijn van levensbelang geweest: je keek in een spiegel en zag een toekomstig bestaan.

Maak kennis met de boeken van James Purdy, André Aciman, Gerard Reve, Louis Couperus of Christopher Isherwood. Ontdek Jaap Harten, Hervé Guibert of John Fox. Auteurs die op hun beurt zoeken en zochten naar lezende ogen van herkenning.

In de beperking toont zich de meester: Hij/hem Een ABC van Regenboogboeken stoft klassiekers af en zet vergeten schrijvers in de etalage. Hij/hem beperkt zich tot de H binnen de LHBTIQI-gemeenschap. In elke bijdrage staat telkens de persoonlijke betekenis van auteur en boek centraal.

In Hij/hem Een ABC van Regenboogboeken staan zesentwintig met passie geschreven essays gebundeld over Nederlandse of in het Nederlands vertaalde gayclassics. Zodat nieuwe lezers oude helden ontmoeten en oude lezers nieuwe helden ontdekken.

Met bijdragen van Anton Brand, Ronny Boogaart, Gerard van Emmerik, Paul Hofman, Looi van Kessel, Matthijs Looij, Nop Maas, Martijn Nicolaas, Th. van Os, Klaas la Roi, Nick Tomberge  en Jos Versteegen.

Onder redactie van Coen Peppelenbos, Doeke Sijens en Eric de Rooij.

Klik hier voor de voorjaarscatalogus 2023 van Uitgeverij kleine Uil.

Geplaatst in Uncategorized | Tags: , , | Reacties uitgeschakeld voor Aankondiging nieuw boek: Hij/hem. Een ABC van regenboogboeken

Duits op z’n Grieks ~ over Rimini, Griekse wijn en Rubinstein

Rimini zien, en dan verloren raken. Als het licht in Rialto aangaat, blijf ik enkele seconden bewegingloos zitten, overweldigd door zoveel. Wat een prachtige en belangrijke film heeft Ulrich Seidl gemaakt. Over een aan lager wal geraakte schlagerzanger, een desolate badplaats in de winter, een pijnlijke vader-dochter-relatie, opgevrolijkt met oude-mensenlust en ingebed in een groter verhaal over Europa, dat door migratiestromen naar een nieuwe samenleving kantelt. Hoofdpersoon Richie Bravo zingt tegen het einde van de film mee met Griechischer Wein, dat bekende lied van Udo Jürgens. Het is Duits op z’n Grieks, of Grieks op z’n Duits. Je hebt Udo Jürgens en Rex Gildo die Duits zingen op Griekse klanken, maar ook Demis Roussos en Vicky Leandros, Grieken die Duits zingen op Griekse klanken – het is de enige schlagervorm waarbij ik met een dikke keel brokken wegslik. Lees verder op Literair Nederland.

Geplaatst in Literair Nederland | Tags: , , , , , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Duits op z’n Grieks ~ over Rimini, Griekse wijn en Rubinstein

Mij gaat het om Uria ~ column over een vergeten personage

‘De klemtoon ligt op de i,’ zei mijn collega afgelopen donderdag. Uría. Een naam die ik me toch had moeten herinneren. Hij, Uria, vaak met de toevoeging de Hettiet, speelt een cruciale rol in dat beroemde Bijbelverhaal over geilheid, bedrog en geweld: de liefdesgeschiedenis van koning David en Batseba. Ontelbare keren heb ik het verhaal gehoord en gelezen. Zelfs de billen van Batseba staan me bij, dankzij een filmscene op televisie. Het voyeurisme van de kijker werd bevestigd door de blik van koning David die vanaf een ander dak of vanachter een  open raam toekeek hoe Batseba de ene emmer water na de andere over zich heen gooide. Niet gewend om bloot te zien, werden haar billen voor altijd in mijn geheugen gegrift.

Mijn collega nodigde me uit om in haar dienst het verhaal van David, Batseba en Uria (met de klemtoon op de i dus) voor te lezen. En opeens, onder het lezen, had ik te doen met Uria – het vergeten personage van de drie. Terwijl Batseba baddert, David eerst toekijkt en haar daarna bij hem in het paleis uitnodigt voor een vrijpartij, vecht Uria, zich van geen kwaad bewust, voor zijn koning aan het front. Als Batseba zwanger blijkt, roept David hem terug naar Jeruzalem. Hij hoopt dat Uria zijn verlof bij zijn vrouw doorbrengt, zodat zijn daad en haar overspel verborgen blijven. Maar Uria is zo loyaal, dat hij alle lichamelijke pleziertjes weigert. En dan vindt het grote verraad plaats. David geeft de opdracht bij de komende veldslag Uria in de voorste linies te laten strijden en hem op een geschikt moment in de steek te laten. De opzet lukt, Uria sneuvelt. Lees verder op Literair Nederland.

Geplaatst in Literair Nederland | Tags: , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Mij gaat het om Uria ~ column over een vergeten personage

Te gast in De (Roze) Rietvinck

Uit de aankondiging: Op deze middag zal Eric de Rooij (1965) te gast zijn. Hij is schrijver, dichter, columnist (literairnederland.nl) en humanistisch geestelijk verzorger voor Amstelring. Samen met zijn partner heeft hij een website over het leven en werk van de dichter Hans Warren.

Eric publiceerde twee romans. In zijn debuut De wensvader staat het roze ouderschap centraal. Recent verscheen Augustus, een coming-of-age verhaal dat zich afspeelt aan het einde van de jaren tachtig van de vorige eeuw. De moord op een vriend in 1988 inspireerde hem tot het schrijven van deze roman. Het Amsterdamse uitgaansleven, de vriendschap tussen twee jongens en de aidsepidemie spelen een belangrijke rol.

Hij leest ook voor uit Augustus en zal hij vertellen over zijn leven en werk. We zullen daarnaast met elkaar in gesprek gaan over de betekenis van vriendschap in onze levens. Wat is eigenlijk een (goede) vriend? Wat betekent het om een goede vriend(in) te hebben of te moeten missen?

Muziek is een mooie brug naar herinneringen. Als het even kan luisteren we daarom tussendoor naar jaren tachtig muziek om met elkaar in de sfeer van toen te komen.

De bijeenkomsten zijn van 14:00 tot 16:00 uur. Voor deelname aan een activiteit vragen wij een kleine bijdrage van € 3,00 per keer, als vergoeding voor koffie en thee. U kunt ook een 4- strippenkaart kopen van € 12,00. Het is wenselijk dat u zich vooraf aanmeldt door een e-mail te sturen naar oudroze@amstelring.nl. De activiteiten van de Roze Rietvinck vinden plaats in het woonzorgcentrum De Rietvinck, Vinkenstraat 185 in Amsterdam. Heeft u zin om aanwezig te zijn, meld u dan aan-, maar eventueel ook af bij gastheer Wawan Kawulusan. oudroz@amstelring.nl ovv: Roze Rietvinck.

Geplaatst in Augustus | Tags: , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Te gast in De (Roze) Rietvinck

Hebben we alles? ~ over De jaren van Annie Ernaux

Vlak voor ik een melding op mijn telefoon kreeg dat de honderdvijfentwintig rijkste mensen ter wereld goed zijn voor evenveel CO2-uitstoot als Frankrijk – waar volgens Wikipedia ruim tweeënzestig miljoen mensen wonen – las ik de laatste bladzijden van De Jaren van Annie Ernaux. Kinderen en kleinkinderen zijn op bezoek bij Ernaux die in haar boek van kind naar grootmoeder doorgroeit. Na een gezellige avond wordt afscheid genomen en voor de stilte in huis binnenvalt, worden bedankjes en kusjes gegeven en gaat de vraag rond: “Hebben we alles?”

Een gewone vraag, maar wel een moderne. Onder een stoel vindt Ernaux een poppenjurkje. Vergeten. Of ze het zo heeft bedoeld weet ik niet, maar voor mij symboliseert het vergeten poppenjurkje overvloed en onachtzaamheid. Er is zoveel bezit, we weten niet meer wat we wel of niet hebben. Kleren hangen ongedragen in de kast. Ik kocht deze herfst toch ook weer een broek waarvan ik mezelf achteraf afvroeg of ik hem nodig had. En dan heb ik het niet eens over al die boeken. Een fijn bezit, maar voor de aankoop van een boek hoef ik niet meer te sparen.  Droom van de rode kamer, een mijlpaal uit de Chinese literatuur, pas vertaald, dat tegen de honderd euro kost schrikt af, alleen vanwege de dikte, niet vanwege de prijs. Surrounding ourselves with unread books enriches our lives as they remind us of all we don’t know, schrijft Nassim Nicholas Taleb en ik ga overstag.

Hebben we alles? Ja, behalve tijd.

Lees hier verder op Literair Nederland.

Geplaatst in Uncategorized | Tags: , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Hebben we alles? ~ over De jaren van Annie Ernaux

Kauwde, slikte door ~ fijne bespreking van Augustus

“Een goed boek houdt je na lezing nog bezig. Eind zomer las ik een boek waarin de ik-verteller briefjes met contactgegevens opeet, als werkte hij voor de geheime dienst.”

Zo opent Inge Meijer haar column van deze week op Literair Nederland over mijn roman Augustus. Lees hier de gehele column,

Haar afsluitende woorden: Goed geschreven, een doordenker, een aanrader.”

Geplaatst in Literair Nederland | Tags: , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Kauwde, slikte door ~ fijne bespreking van Augustus