Pas als het tweede rode streepje op het display verschijnt, ben ik overtuigd van de betrouwbaarheid van de Covid-thuistest. Toch. Eindelijk te grazen. Na twee jaar van voorzichtig leven – afstand houden, mondkapjes, geen handen geven wel handen wassen, vaccinaties en booster – positief getest. Dubbelcheck bij de GGD. Ja hoor. Te grazen. Nog voor ik het goed en wel doorhad. ’s Avonds zie ik Hunted-vips op televisie. Je bent op de vlucht en je verwacht met slimmigheidjes de vijand voor te zijn. Stom, zie die vips, ze wandelen linea recta in de val.  

Ook zo gek, het voelde als falen. Bij al die mensen die aan mij vertelden dat ze positief waren, dacht ik nooit ‘hé, stommeling, opletten’. Nu wel. Ziekte ontmaskert telkens weer de gezondheidsmythe waarin je leeft. Geitenpaadjes, Houdini-act, uiteindelijk ben je net als die vips toch eerder de tuinman uit dat beroemde gedicht van P.N. van Eyck. Lees verder op Literair Nederland.