Om de verschijning van Augustus deze week te vieren, nodigde goede vriendin B. mij uit voor een bezoek aan een handlijnkundige. ‘Het wordt geen zweverig gedoe,’ zei ze. Op het erf scharrelde een zwerfkat. In de verte klonk het lawaai van boerenprotesten. We gaan gedrieën in de opkamer aan een ronde tafel zitten. Wanden vol met boeken, want de handlijnkundige is ook wetenschapper, een bekend historicus. Esther Captain publiceerde samen met Onno Sinke onlangs Het geluid van geweld, over de Indonesische revolutie. Vlak na de capitulatie van Japan klonk in steden en dorpen de strijdkreet ‘bersiap’, een woord dat verbonden is aan een bloedige periode in de Indonesische geschiedenis. Daar had ik graag met haar over willen praten. 

Lang geleden had ik weleens iets gelezen van handlijnkundige Julius Spier, een bijvangst van de dagboeken van Etty Hillesum, zodoende kon ik aan enkele lijnen in mijn hand wel een naam maar verder weinig betekenis geven. Als Esther vertelt dat ze haar opleiding tot handlijnkundige gedaan heeft bij Ellen Duim, denk ik toch een moment in de maling genomen te worden. Maar Duim is een bekend handlijnkundige, zoals Benno Baksteen een bekend piloot is. Een aptoniem, een naam die bij je beroep past. 

‘Je handen zijn een feestje voor een handlijnkundige!’ zegt ze lachend. Vriendin B. en ik verzitten, nieuwsgierigheid is ons niet vreemd. Lees verder op Literair Nederland.

Zelf nieuwsgierig geworden? Dit is haar website.