Bij het televisieprogramma Van Roosmalen en Groenteman vertelde acteur Huub Stapel dat hij lange tijd op en af verkouden was, het hield niet over. Ik ben blij met zijn bekentenis. Sinds januari, en het is nu alweer diep in maart, wissel ik hoestbuien en lichte koorts af met dagen dat mijn lijf alleen maar moe is.
‘Het heeft iets troostends als je niet de enige bent die kwakkelend door de kwakkelwinter strompelt’, zegt R., wiens gezondheidscurve ook op en af gaat.

Zelf ben ik – wanneer ik me beroerd voel – eerder geneigd tot klagen en ruziemaken, dan tot berusting. Ook social media maken me depressief. Al die gelukkige en geslaagde mensen. Hebben ze weer een opleiding succesvol afgesloten zonder een ziektedag of ze krijgen blakend van gezondheid een fijn contract. Gefeliciteerd hoor. En wat doe ik al die tijd? Hoesten.

‘Wat is iedereen energiek!’ roep ik onder mijn dekentje op de bank. ‘Niemand is ziek! En zijn ze wel ziek, kunnen ze gewoon naar die Groenteman! Ik begrijp er niets van.’
‘Kijk leuke kattenfilmpjes op Instagram, dat leidt af,’ zegt R.; hij bedoelt het goed, maar realiseert zich te laat dat alles voedsel is voor conflict.
‘Als iets me ongelukkig maakt zijn het leuke kattenfilmpjes,’ zeg ik na een hoestbui. ‘Ze doen me aan twee dingen denken. Eén: we hebben zelf geen kat om leuke kattenfilmpjes van te maken, omdat jij zo nodig geen kat meer in huis wil. (Het verwijt dat alleen echtparen kunnen maken.) En twee, toen we wel een kat hadden, leidde dat kreng negentien jaar lang zo’n schuw bestaan onder ons bed – we hádden niet eens filmpjes kunnen maken!’

Lees verder op Tzum.