Het motregent als we de auto parkeren in Mariakerke, een wijk van Gent. We zijn met vier. Collega’s toen, vrienden nu. Vroeger waren we met vijf. Voor haar branden we later die dag een kaars in de Sint-Baafs kathedraal, in de nabijheid van Het Lam Gods. Dit is de tweede keer in mijn leven dat ik in Gent ben. Veel herinneringen aan de stad heb ik niet. Halverwege de jaren negentig en ik was er met een jongen die ik voor altijd bij mij had gedacht. We logeerden op een kamer met een douche in de kast en zonder ontbijt. Het zou ons laatste uitstapje zijn. Prompt duikt zijn naam op als we fietsen huren. Dat is aardig aan Gent, alle huurfietsen hebben een eigen naam. Makkelijk als je hem tussen al die andere fietsen moet terugvinden. Er is een Martha, een Maud – ik wrijf het zadel droog van Aladdin, en doe een wens.
Eric de Rooij 