‘Mag ik je hand lezen?’ Een jongen met eyeliner schoof naast me in de brede, naar rook en verschraald bier stinkende fauteuil, die lang geleden door ene Jochem van de vuilnisbelt naar deze studentenflat was gesjouwd. Vetvlekken in de bekleding, alles plakte. Omdat er een feestje was, dronk iedereen gratis uit het kratje in de gezamenlijke keuken. Er klonk jaren tachtigmuziek, maar dat noemden we toen nog niet zo. De eyelinerjongen drukte zijn dij tegen mijn dij aan. ‘Hoezo?’ vroeg ik. Hij negeerde mijn vraag professioneel: ‘Ken je de oorlogsdagboeken van Etty Hillesum niet? Moet je echt eens lezen. Ze was in de ban van Julius Spier, een handlijnkundige. Van hem heb ik me het handlezen eigen gemaakt. Laat maar eens zien, die hand van jou.’ Lees verder op Literair Nederland.