Wat Neubach, de debuutroman van Erik Voermans (1958), vooral duidelijk maakt: de klassieke muziek van Nederlandse makelij is van teleurstellende kwaliteit. En hoe dat komt, vertelt hoofdpersoon Vladimir Neubach ons ook: ‘“Soms maakten ze goed klinkende muziek, maar wat was de betekenis? Het leek maar hoogst zelden een zaak van leven of dood.”’ Als tegen het einde van de roman in het Concertgebouw een concert genaamd ‘Spiegel van deze tijd’ wordt gehouden, ontvangt Neubach voor zijn werk een daverend applaus in tegenstelling tot zijn Nederlandse collega’s Govert de Lange, Van Engelen en Brugman. Al worden de Nederlandse collega’s afgeserveerd, het betekent niet dat Neubach een rustig en gelukkig leven leidt. Integendeel. ‘Het was al tijden stil in zijn hoofd.’ Zo opent de roman, het motief dat naar zijn uiteindelijke ondergang zal leiden. Klik hier voor de gehele recensie.