Ik ging naar Münster om de ijzeren kooien te zien. In mijn reistas de heruitgave van De beloofde stad van Luc Panhuysen. Een geweldig maar gewelddadig boek. Hoofden worden afgeslagen, geslachtsdelen afgekapt, lichamen ondersteboven aan galgen gehangen. Het bloed vloeide rijkelijk toentertijd  – om het maar clichématig te zeggen. De beloofde stad is Münster. In het zestiende-eeuwse Europa ging je niet als toerist op reis om ergens Duitse Kuchen te proeven, waarop wij ons gedurende de treinreis vanuit Amsterdam verheugden. Je keek wel uit. Je ging op pad om je lot te verbeteren, om een droom na te jagen, een roeping. Hier: getuige zijn van de wederkomst van Christus. Münster was een decennium lang het Nieuwe Jeruzalem voor gelovigen op drift, bij Jan van Leiden, koning van de wederdopers. Lees verder op Literair Nederland.